Το μεγαλύτερο και ιστορικότερο χωρίο του Ανατολικού Πηλίου, απλωμένο σε μια καταπράσινη και ηλιόλουστη πλαγιά του, χωρισμένο σε τέσσερις μεγάλες συνοικίες (Αγία Παρασκευή ή Περαχώρα, Αγιά Κυριακή, Άγιος Γεώργιος, Σωτήρα). Το όνομα της κατά μια εκδοχή προέρχεται από το σλαβικό «ζα-γορα» που σημαίνει πίσω από το βουνό. Τόπος ξακουστός για τις φυσικές ομορφιές αλλά και για τη παράδοση στις τέχνες και τα γράμματα από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Πατρίδα ανδρών επιφανών που διακρίθηκαν στις επιστήμες και το εμπόριο. Σπουδαιότατο εμπορικό κέντρο τότε, με αξιόλογο στόλο, τα περίφημα χιλιοτραγουδισμένα «Ζαγοριανά καράβια», που με ορμητήριο το Χορευτό μετέφεραν τα προϊόντα της περιοχής στα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης.

Το πουρί βρίσκεται στη βορειανατολική πλευρά του Πηλίου, στο τέρμα του αμαξωτού δρόμου και σε απόσταση 50χλμ από το Βόλο. Ο δρόμος περνάει πρώτα από τη Ζαγορά, συνεχίζει βόρεια και σε 6χλμ καταλήγει στο Πουρί. Είναι ασφαλτοστρωμένος και χαραγμένος στη γραμμή του παλιού καλντιριμιού, που ένωνε τα δύο χωριά. Διέρχεται ανάμεσα από κτήματα με μηλιές και από μέρη με άγρια βλάστηση. Στο μέσο της διαδρομής είναι ο χείμαρρος 'Καλοκαιρινός', ο οποίος στις δυνατές μπόρες κατεβάζει με ορμή πολλά νερά, που στο παρελθόν αρκετές φορές έχουν παρασύρει το γεφύρι και έχουν προξενήσει σοβαρές ζημιές. Στα δυτικά του γεφυριού, στην τοποθεσία 'Μεγαλοβράχος', το νερό πέφτει με πάταγο από ύψος εκατό και πλέον μέτρων, σχηματίζοντας τους χειμερινούς μήνες θεαματικό καταρράχτη, το μεγαλύτερο στο Πήλιο.

Η ονομασία του χωρίου δόθηκε από τους κατοίκους της, επειδή είναι χτισμένο στην μοναδική μακριά ράχη ενός λόφου του Πηλίου, σε 250μ υψόμετρο, με μόνιμους κατοίκους που δεν ξεπερνούν τους 800. Μοναδική γαλήνη σου προσφέρει η θέα από τη πρώτη ηλιαχτίδα που λούζει διαδοχικά το χωριό με φως, αφού ανατέλει μέσα απο την θάλασσα... Γυρνώντας δεξιά με το βλέμμα σου, παρατηρείς ένα καταπράσινο βουνό, που σου δίνει την αίσθηση ότι αγκαλιάζει το χωριό αφήνωντας ένα μεγάλο κενό στις δύο άκρες του για να μπορέσεις να απολαύσεις τη θέα του απέραντου γαλάζιου της θάλασσας, φτάνωντας το βλέμμα σου μέχρι τη Χαλκιδίκη.

Στην όμορφη, λιθόστρωτη πλατεία του χωριού βρίσκεται η τρισυπόστατη και τρίκλιτη βασιλική της Αγίας Μαρίνας, η οποία θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα και αντιπροσωπευτικότερα στο είδος της εκκλησιαστικά μνημεία του Πηλίου. Η Αγία Μαρίνα φημίζεται για την ιστορία, την αρχιτεκτονική και τον εσωτερικό της διάκοσμο, τα κύρια στοιχεία των οποίων είναι το εντυπωσιακό επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο, οι τέσσερεις εσωτερικοί της τρούλοι, οι τοιχογραφίες με τις αγιογραφικές και ηθογραφικές παραστάσεις και τις δροσερές τοπογραφίες, και οι βυζαντινές εικόνες. Η εκκλησία στεγάζει επίσης και ένα μικρό εκκλησιαστικό μουσείο στο οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει παλιές εικόνες και αρχειακά εκκλησιαστικά έγγραφα.

Το Μούρεσι βρίσκεται πάνω στον δημόσιο δρόμο, τέσσερα χλμ βόρεια της Τσαγκαράδας. Στην αρχή του χωριού μάλιστα ο δρόμος διακλαδώνεται και προς την θάλασσα και φθάνει μέχρι την Νταμούχαρη και τον Άγιο Ιωάννη. Το χωριό είναι κτισμένο με βορειοανατολικό προσανατολισμό στα ψηλότερα πρανή μιας εκτεταμένης πλαγιάς στα νότια του Κισσώτικου Ρέματος, βλέπει δε προς τον Κισσό, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Ιωάννη και το Αιγαίο. Στην καρδιά του χωριού βρίσκεται η κεντρική πλατεία από την οποία ανοίγονται θέες μαγευτικές. Τρεις γιγαντιαίες φλαμουριές αγκαλιάζουν προστατευτικά την πλατεία και τον θαυμάσιο μητροπολιτικό ναό της Αγίας Τριάδας

Τσαγκαράδα σημαίνει ωραία θέα και κατά μία άλλα εκδοχή βασιλικό χωριό. Είναι ένας τόπος για όλες τις εποχές, παραμυθένιος και κατάλευκος το χειμώνα, πνιγμένος στα αγριολούλουδα την άνοιξη, δροσερός και ζωσμένος ορτανσίες το καλοκαίρι, βυθισμένος στο κόκκινο-κίτρινο των φύλλων το φθινόπωρο. Οι τέσσερις συνοικίες με τρεχούμενα νερά, τοξωτά γεφύρια, πλατείες, εκκλησίες, παλιά και νέα αρχοντικά αποτελούν ιδανικό τόπο διαμονής και ξεκούρασης.